بررسی نقش استاد در برنامه درسی و ارتباط آن با توسعه حرفه ای وی و رضایت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه بوعلی سیناهمدان

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش استاد در برنامه درسی و ارتباط آن با توسعه حرفه ای وی و رضایت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه بوعلی سینا همدان می باشد.روش تحقیق ترکیبی(کیفی و کمی) است.جامعه ی آماری این پژوهش را اساتید دانشگاه بوعلی سینا و دانشجویان همان استادان در دوره های تحصیلات تکمیلی در نیمسال دوم سال 92 تشکیل می دهد. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند یازده عضو هیأت علمی دانشکده های ادبیات و علوم انسانی و اقتصاد و علوم اجتماعی و 140 دانشجوی همان اساتید انتخاب شد. اطلاعات بخش کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه ساختمند با اساتید، مشاهده کلاس درس و مصاحبه گروهی متمرکز با دانشجویان، اطلاعات بخش کمی با استفاده از مصاحبه ساختمند سنجش توسعه حرفه ای اساتید، پرسشنامه استاندارد سنجش رضایت دانشجویان و نمرات پیشرفت تحصیلی دانشجویان منتخب جمع آوری شد. روایی ابزارها با استفاده از روایی صوری و محتوایی بر اساس دیدگاه متخصصان و پایایی ابزارهای کمی با استفاده از الفای کرونباخ 92/0 تعیین گردید. تحلیل داده های کیفی بر اساس تئوری زمینه ای و طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد و داده ها مفهوم پردازی و در طبقات عمده کدگذاری شدند. برای تحلیل داده های کمی از شاخص های آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) وآمار استنباطی( آزمون ضریب همبستگی کندال، آزمون خی دو،آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی) استفاده شد.نتایج پژوهش نشان داد که نقش استادان از مجری محض برنامه درسی به برنامه ساز درسی محدود در نوسان است. رویکردهای مورد استفاده آنان شامل مجری محض برنامه درسی، انتقال برنامه درسی با حداقل تغییرات، برنامه ریز درسی با انطباق محدود، برنامه ریز درسی با حداکثرتغییرات و برنامه ساز درسی محدود می باشد و رویکرد برنامه درسی غالب بین استادان مورد بررسی رویکرد برنامه ریز درسی با انطباق محدود است. پیروان هر کدام از رویکردها از راهبردهای خاصی استفاده می کنند. بعلاوه با افزایش نقش استاد در برنامه درسی از مجری محض برنامه درسی به برنامه ساز درسی محدود، توسعه حرفه ای آنان افزایش یافته است. بین میانگین رضایت دانشجویان برحسب رویکرد برنامه درسی استادان تفاوت معنی داری وجود دارد. بین پیشرفت تحصیلی دانشجویان برحسب رویکرد برنامه درسی استادان آنان تفاوت معنی داری وجود دارد و با افزایش مشارکت استادان در برنامه درسی، پیشرفت تحصیلی دانشجویان نیز افزایش یافته است.